تحلیل تلفات مرغداریهای گوشتی استان قم در سال منتهی به مهر 1392 به روش رگرسیون لاجیستیک

برای بررسی رابطه بین ویژگی‌های عمومی و خصوصی مرغداری‌های منطقه قم با فراوانی تلفات منجر به دریافت غرامت در آن ها، از کل جوجه‌ریزی‌های استان در فاصله زمانی مهر 1391 تا مهر 1392 استفاده شد. تلفات مرغداری‌ها به صورت یک متغیر دوتایی (اعلام و عدم اعلام خسارت) در برابر خصوصیات عمومی (شامل فصل جوجه‌ریزی، منطقه جغرافیایی، مالکیت مرغداری، نوع سالن، سویه جوجه، پرکاری مرغدار و بدشانسی) و خصوصی جوجه‌ریزی‌ها (فاصله از روستا، فاصله از دامداری‌ها و مرغداری‌های هم جوار، فاصله بین سالن‌های یک مجموعه و نیز درجه‌بندی فنی مرغداری، کیفیت سیستم تهویه و نور، متوسط سطح سالن و نسبت سطح مسقف به زمین واحد مرغداری)، رگرسیون لاجیستیک شد و مقایسه عوامل مورد بررسی به صورت نسبت شانس با سطح مرجع همان عامل مقایسه شد. متوسط درصد تلفات کل مرغداری‌ها و مرغداری‌های درگیر تلفات به ترتیب 7/27 و 1/46 درصد بودند. فصل سال و بدشانسی مرغدار جزو بدترین عوامل مؤثر بر تلفات بودند. تلفات مناطق مختلف استان، تفاوت اندکی داشتند و نوع سالن (سیستم باز، سیستم بسته یا تهویه تونلی و سیستم نیمه‌اتوماتیک) و مالکیت، اثری بر فراوانی تلفات نداشتند. سویه کاب تلفات کمتری داشت. آب لوله‌کشی در مقایسه با انواع دیگر تلفات کمتری داشت. مرغداری‌های با درجه فنی خوب و خیلی خوب در مقایسه با مرغداری‌های عالی و نیز قابل قبول و غیر قابل قبول تلفات بیشتری داشتند. واحد‌های تک‌سالن تلفات کمتری داشت. نتایج این بررسی نشان دادند که عوامل محیطی و مدیریتی بخصوص فصل جوجه‌ریزی، نوع آب شرب و رفتار جوجه‌ریزی مرغدار، نقش مهمی در شانس درگیری با تلفات دارند. شناسایی دقیق‌تر الگوی تلفات مستلزم مطالعات بیشتر به صورت سری‌های زمانی و توجه به الگوی تغییرات عوامل در فصول و سال‌های مختلف است.